Ahh… Bologna! Deze middeleeuwse Italiaanse stad huisvest de oudste universiteit ter wereld (dat wordt bevestigd door minstens twintig voetnoten op Wikipedia, dus is het waar) en staat bekend om het heerlijke eten! Over wat nu de ‘signature dish’ van Bologna is, wordt veel gediscussieerd. De meesten geloven dat het de zogeheten tagliatelle con ragù alla Bolognese is, ingewijden zullen je echter vertellen dat het natuurlijk Lay’s Bolognese Originale aardappelchips zijn. Het tagliatellegerecht is een poging van de Italianen om de smaak van de chips zo goed mogelijk na te bootsen, maar er gaat natuurlijk niets boven het echte product!

De oudste universiteit ter wereld en de gastronomische pracht en praal zijn op zichzelf al genoeg reden om naar Bologna af te reizen. Een derde reden (op die volgorde) was voor ons avuncul Van der Werf.  Onze bijna-favoriete avuncul is een man van weinig smaak: een verminking van zijn reukorgaan maakt dat hij echt helemaal niets kan proeven. Beeld u zich eens in dat de smaken van Brinta en kaviaar inwisselbaar zijn, en u kunt zich voorstellen dat ons aller Mees zich als een vis in het water voelt in culinair Bologna. Het is maar goed dat hij niet alleen voor het eten vertrok. Hoewel de titel “avuncul” doet vermoeden dat hij al afgestudeerd is, is niets minder waar.  Van der Werf studeert. In Bologna. Aan de oudste universiteit ter wereld die dependance van een andere onderwijsinstelling.

U zult niet verbaasd zijn dat wij met heel veel vragen uit het vliegtuig stapten. Vragen als: “Wat doe je dan hier?” en “Antwerpen is toch ook buitenlandervaring?” De antwoorden waren allerminst bevredigend, maar dat maakt niet uit. We zijn namelijk vrienden, en vrienden zeggen dan: “Als jij het maar naar je zin hebt, jongen!”