Categoriearchief: Bestuur

Ouderejaars gooien wederom roet in het eten van jongerejaars

Vol goede moed begon praeses Abdel Aziz aan zijn dag: “Zo nu en dan krijg je naar je hoofd geslingerd dat er op dinsdag meer ‘gezelligs’ moet gebeuren, in plaats van al dat ‘inhoudelijke’ en ‘serieuze’. Belachelijk natuurlijk: er gebeuren gezellige dingen zat voor ouderejaars- ja, kijk, zo was het altijd al. Het zijn vooral de jongerejaars die dit hedonistisch sentiment delen, omdat zij -grappig genoeg- geen inhoud hebben; kwinkslagen gebruiken op de verkeerde momenten in een verhaal; weinig karakterontwikkeling tonen in hun pro- en antagonisten; onvoldoende fingerspitzengefühl  hebben om aan te voelen wanneer zij hun toonhoogte- of stemgebruik- moeten inzetten, om een spanningsboog te creeëren- of juist deskundig tot haar climax te laten komen; weinig doordachte gespreksstof hebben; zich distantiëren van hun publiek, en bovendien: verschrikkelijke stem-immitaties gebruiken.

Zo hoorde ik Buschman eens een verhaal vertellen, aan het begin van de avond, over twee Britten, die een discussie voerden over Olympe de Gouges’ Déclaration des droites de la Femme et de la Citoyene,  een uitstekend boekwerk, vol proto-feministische theorieën. Wat schetst nou mijn verbazing? Halverwege zijn verhaal, begint die man een bizar Cockney-dialect te gebruiken, wat de geloofwaardigheid van de treffing volledig teniet deed. Het sloot to-taal niet aan op de laat 18e-eeuwse invloeden van ongeïnteresseerde feitenrelazen, die academici destijds bezigden. Bovendien benoemde hij, in zijn clowneske immitatie, nieteens waar nou precies de tekortkomingen zaten tijdens de Franse Revolutie, in het erkennen van gendergelijkheid. Erg jammer, natuurlijk. Daar moet ik me dan toch voor verantwoorden, uiteindelijk. Ondertussen lacht die Buschman in zijn knuistje zijn weg terug naar de banken.

Na een korte berisping, konden we in het laatste uur van de dispuutsavond luisteren naar Tittse, die ongetwijfeld een erg roerend verhaal wilde vertellen, aangezien hij bij de eerste drie zinnen de kelder bij elkaar had geschreeuwd, en met zò`n enthousiasme, dat de aanwezige leden – in de veronderstelling dat zij de kwinkslag zojuist hoorden voorbijkomen- iedere zin na de oorspronkelijke drie: “Ik zat vroeger op de Vrije School. En, uhh, daar deed ik best veel dingen. Jazeker!” als een overbodige toevoeging beschouwden, en subiet de kelder verlieten. Ook daarvan gaat mijn plasser niet op middernacht staan, dat snapt iedere hond.

Om het verhaal nou af te maken, dacht ik: “Laat ik eens mezelf als een ‘man van het volk’ tonen en naar het Kroegfestival te gaan, om zo, met het gepeupel lekker, op een dinsdagmiddag, te gaan drinken op een verlaten industrieterein. Populariteit gegarandeerd, toch? FOUT! Onmiddelijk begonnen de ouderejaars, die zich door deze dinsdag-curriculumwijziging ongetwijfeld geschoffeerd voelen, te vragen om een barbecue-ALV, waarbij de nieuwe koers “eens grondig herzien zou worden, onder het genot van vleeswaren die de firma Ahold, middels haar supermarktketen, zou aanbieden in de bonus.” Ik heb zelfs vernomen dat Van Neck bij zijn lokale Albert Heijn heeft nagevraagd, of de zuurste citroenen niet weggegooid konden worden, om deze als garnering te gebruiken van de praesidiale gin-tonic, die daarmee, nog een symbolisch tandje, zuurder zou smaken. De smeerlappen! Zoals u kunt zien, beste interviewer, ben ik er helemaal klaar mee. Ik zal vanavond mijn tranen snel doen verdampen, door boven de kolen te janken. Ik gun het Oud niet om er een op te vangen,zodat het zijn Negroni ‘meer body‘ zal geven, de Judas. U moet nou gaan. Vae Soli.”

Toen aan de sjaarzen werden gevraagd wat zij vonden van het feit dat er zou worden gebarbecued, reageerde Singh namens hen: “We vinden het vooral vervelend dat we wederom moeten koken. Ik sta liever een zure sessie te vangen in de kelder, dan weer, met het schaamrood op mijn kaken, tegen het knappe kassameisje moeten uitleggen dat ik geen bonuskaart heb. Ach ja, ze zullen het vast beter weten.”

Nieuwjaarsrede De Gong 2018: ‘Cynisme in voor- en tegenspoed’

Waarde heren,

Waar komt het menselijk verlangen vandaan om, wanneer de tijd daarvoor als ‘rijp’ wordt beschouwd, te reflecteren op haar afgelopen beslissingen, en diens uitwerkingen? Waarom zou men, in de veronderstelling dat dit leven eindig is, onbekend van oorsprong, nihil in haar bestaan en bedoeling, überhaupt erover nadenken om een – zogenaamde- ‘pitstop’ in te lassen van existentieel onderhoud?

Het is een dillematische kwelling om, als hoogbegaafde vis in de kosmische zee, de keus te moeten maken om, óf met de stroming mee te blijven gaan, óf je een keer te doen beseffen dat de enige reden dat die stroming bestaat, is, vanwege een grommende waterval aan het einde. Zelfs dan is het de vraag of- in geval van gebrek aan andere stromingen- de hoogbegaafde vissen beter af zijn, wetend dat hun keus al vastligt; omdat zij nu eenmaal geboren zijn in die stroming, hun voorvaderen aanleg hadden om in die specifieke stroming te zwemmen, of dat zij zich simpelweg ontdaan hebben van al wat hun hoogbegaafd maakt, en de gemaakte keuze maar al te graag accepteren.

Dat alle waan van invloed die zij op de stroming kunnen uitoefenen niks meer is dan illusie, komt men pas in de toekomst achter, hetgeen bij de mens leidt tot een aanlegde gevoeligheid voor een cognitieve vooringenomenheid: dezelfde reden waarom rokers, wetende dat de meer dan 70 carcinogene stoffen in hun peuk de kans op een gruwelijke vorm van kanker doet toenemen, alsnog ervoor kiezen om er nu van te genieten. Tel daarbij op dat de meeste rokers lijden aan een- zogenaamde- optimisme bias, waarbij zij hun kansen op kanker kleiner inschatten dan die van anderen; omdat zij zo nu en dan een avocado eten, de hond uitlaten, of vaker recepten kopiëren van 24-Kitchen; waardoor zij niet een stuk kip bakken in reuzel, maar ‘gezond’ grillen in een hoeveelheid olijfolie, die de Verenigde Staten provoceert om een ‘boots on the ground’– plan op te zetten, en het bord binnen te vallen onder het mom van ‘Weet u wat het wordt? Democratie op het bord!’- snapt u dat de mens eigenlijk geen besef heeft van waar hij mee bezig is.

De idee, dat er dan jaarlijks stil wordt gestaan, zo rond klokslag twaalven op de 31e van december, is daardoor een rookgordijn geworden van impromptu-zelfrelativering en valse pretenties, geopenbaard en plein public, zodoende men van u denkt dat u hier al, in tegenstelling tot zij, al veel langer mee bezig was. Zij horen uw jaarsamenvatting aan, vleien u, dat u beschikt over voldoende zelfkennis om toe te geven dat het al vanaf het begin te hoog gegrepen wensen waren, maar dat u heeft volhardt, en op een geslaagde twee weken fitnessen heeft mogen terugkijken in januari; drie dagen stoppen met roken – en zien ook wel in dat de werkdruk op het kantoor nu eenmaal een peuk om het driekwartier wel rechtvaardigt.

Dat u een slappe zak bent, valt van uw gezicht te lezen, en aan de – inmiddels- gevormde levervlekken in uw onderkinnen, valt nog te bezien of u het volgende jaar nog gaat halen met uw gebrek aan discipline, motivatie, en volharding van een natte krant van gisteren. ‘Het doet er toch niet toe,’ zegt u tegen uzelf, als u na de crème brulee, die half op uw rokkostuum is geflikkerd, de gastheer vriendelijk bedankt en uw weg naar huis banjert. Niemand houdt u verantwoordelijk voor uw daden behalve de Wet, en eventueel uw god. En aangezien u van beiden recentelijk niks heeft gehoord, schaart u uzelf een gelukkig visje in de stroming.

Hier tegenover staat dat men ook niet de fout moet maken om het belang van de huidige tijd te overschatten. Bij de uitvinding van het internet werd al gauw geroepen dat dit hetgeen was dat de wereld het meest overhoop zou gooien; met nog meer gevolgen voor de wereld dan de geo-politieke ramificaties van toen ene Hitler besloot om Polen binnen te vallen. Uit onderzoek is gebleken dat de uitvinding van de wasmachine, dat de ‘wastijd’ terugbracht van vier uur naar 41 minuten, samen met het elektrische strijkijzer, oven en stofzuiger, voor meer tijd heeft gezorgd voor vrouwen om te participeren op de arbeidsmarkt, en daardoor al met al meer een voetdruk achterlaten dan het internet, dat niet iedereen op dezelfde manier kansen biedt.

We zien het heden als bepalend voor de toekomst, en tegelijkertijd het concept van ‘de toekomst’ als te abstract om beïnvloed te raken door de daden van nu.

De kapitein dient zijn schip daarom te varen in een dichte mist, met een vuurtoren die zich verplaatst naar waar op dat moment het consensus er is dat die moet zijn, terwijl hij, tegelijkertijd dronken van onwetendheid, de onvergeeflijke scherpe rotsklif probeert te vermijden.

Waar dit schip heengaat?Ik heb bij de Geest geen idee.

Wel weet ik dat als dit schip ten onder gaat, ik u met mij de zilte wateren in mee zal nemen. Hopelijk vindt u dat best.

Vae Soli

AAA

Bestuur Swart I

Zo. Tijd voor een frisse wind. Het galmt en het pruttelt, het stottert en sputtert, maar nadat ook dhr. van Elferen rare geluidjes heeft leren maken, was het zover. Bestuur Swart I is een feit. Wij zijn trots!

Voorts hebben wij zondag jongstleden ten 78e male het glas mogen heffen in, hoe kan het ook anders, de domstad. Deze Stichtse hoofdstad van ons Aartsbisdom keek al niet vreemd meer op toen de bonte verzameling van topintellectuelen het Catherijnenconvent bezocht voor haar eigen kruistocht. Ook “De Reunie” had reeds op ons gerekend, hetgeen leidde tot een copieus samenzijn. Volgend jaar in het Catherijnenconvent: “Feestlijke kruisiging van dhr. Spaak”. Tot dan!

Bestuurswissel

In de nacht van afgelopen vrijdag 19 november op zaterdag 20 november beefde heel het Rijk van Nijmegen (en, wie weet, beefde men zelfs daarbuiten); er vond namelijk een Algemene Ledenvergadering van Corpsdispuut ter Sociëteit De Gong plaats. Het volledige bestuur is gewisseld, ook al vindt u twee bekende namen in de samenstelling terug. Dit raakt u misschien als wat vreemd, maar toch is het zo. Klik op de button en zie dat de weledelgeboren heer Swart als quaestor heeft plaatsgenomen in het Gong-bestuur. B’vo!

Bestuur Koala I

De heer Van den Berg doet zijn naam eindelijk eer aan! Na drie succesvolle praesidiaten is hij ab monte praesidii gedaald: tijdens een schorsing van de Algemene Ledenvergadering van Corpsdispuut ter Sociëteit De Gong van vrijdag 11 juni jl. heeft eerdergenoemd dispuut een nieuw bestuur geïnstalleerd onder leiding van Dhr. Van Elferen. Het dispuut presenteert u: Bestuur Koala I!

Bestuur van den Berg gerestaureerd

De raad van honorairen is blij te melden dat het bestuur van den Berg in functie is gerestaureerd. Een en ander omtrent de afzetting was veroorzaakt door een misverstand. Het bestuur van den Berg prees vanmiddag de raad van Honorairen voor haar alert en doortastend optreden. De raad wenst op haar het bestuur beurt alle geluk in de voortzetting van haar missie.